ZSZ - Kulturalnie

ZSZ - Kulturalnie

środa, 24 czerwca 2020

"Drugie życie Bree Tanner"

Wioletta Jerominek

Stephenie Meyer ,, Drugie Życie Bree Tanner’’
Wczoraj przeczytałam książkę pod tytułem ,,Drugie Życie Bree Tanner’’ Stephenie Meyer. Jest napisana na motywach trzeciej części bestsellerowej sagi Zmierzch, czyli ,,Zaćmienia’’.
Książka opowiada o piętnastoletniej Bree, która została przemieniona w wampira. Musi się zmierzyć ze swoimi wewnętrznymi demonami. Ukrywa się z innymi nowonarodzonymi. Poznaje bliżej jednego z nich Diega. Ale co się z nimi stanie? Książka jest krótka i jest opowiadaniem, pisana ciągiem. Moim zdaniem książka jest naprawdę ciekawa i nie wydaje mi się żeby ktoś o niej mówił, a szkoda bo jest warta trochę uwagi.

"Wbrew grawitacji"

Wioletta Jerominek 
 
,,Wbrew Grawitacji’’ Julie Johnson
Kilka dni temu skończyłam książkę pod tytułem ,, Wbrew Grawitacji’’ Julie Johnson.
Historia opowiada o dwudziestoletniej Brooklyn, która zmaga się ze złymi wspomnieniami z dzieciństwa. Dziewczyna otacza się ochronnym ,,murem’’. Nie pozwala się nikomu zbliżyć na bardzo blisko. Do chwili gdy na studiach poznaje przystojnego chłopaka o imieniu Finn. Zaprzyjaźniają się. Ale czy wyniknie z tego coś więcej? Czy ktoś z przeszłości będzie chciał zemsty? Tego musicie się dowiedzieć sami. Książka jest napisana w pierwszoosobowej narracji. Moim zdaniem książka jest cudowna. Świetnie jest napisana. Czytając ją miałam pełno emocji i chciałam się dowiedzieć co będzie dalej. To jedna z lepszych książek, które czytałam. Jest naprawdę świetna. Polecam z całego serca, ponieważ uważam że powinna być bardziej znana.

"Śmierć na ekranie"

Emilia Macharzyńska Id

Anna Mentlewicz
,,Zemsta na ekranie''

Zemsta może być słodka, ale może też zniszczyć życie .
Po niezwykle przykrej napaści seksualnej ze strony
Jacka Milińskiego .
Stella nie zamierza składać zeznań o pobicie i próbę gwałtu, więc Jacek
zostaje wypuszczony na wolność.
Dziennikarka wracając do domu po pracy poznaje nowego sąsiada
wraz z jego uroczą papużką Żako.
Stella od małego była wychowyna przez matkę, a później przez ciocię
Wandę.
Jednak przez całe dzieciństwo nie poznała swojego ojca, pytała się
mamy i ciotki lecz nikt nie odpowiedział dlaczego nie ma jej ojca i co
zrobił, że mama po porzuciła.
Po tylu przykrościach dzwoni do niej ciotka Wanda i zaprasza ją na
wspólny obiad.
Na obiedzie pojawia sie jej tata i poznaje sekret rodzinny.
Po paru dniach dowiaduje się od cioci, że jej ojciec leży w szpitalu.
Lerska nie zastanawiając się długo jedzie do szpitala, a tam sie
dowiaduje, że jej ojciec zmarł
Stella traci pracę w telewizji, będzie to zawdzęczać Jackowi.
Dziennikarka upokarza Milińskiego w programie nadawanym na żywo.
Jej skorumpowany szef jest wściekły, nie jest w stanie wybaczyć i grozi
jej procesem w sądzie.
Życie zawodowe Stelli staje do góry nogami, a dalszy ciąg problemów
przed nią.
Czy Stelli uda się uporządkować własne sprawy?
Do czego jescze posunie się Jacek by zniszczyć życie Stelli?

Anna Mentlewicz "Nigdy ci nie wybaczę"

Emilia Macharzyńska I d

Anna Mentlewicz
,,Nigdy ci nie wybaczę''

,,Prawda i kłamstwo są jak nierozłączna para, tylko, że kiedy jedno
króluje to drugie staje się niemal niewidoczne''.
Nigdy ci nie wybaczę to trzymająca powieść w napięciu o miłości,
nienawiści i dramatycznej walce o obronie dobrego imienia.
Stella Lerska pozwoliła się porwać sąsiadowi nad morze, gdzie ma
odpocząć i zebrać siły na rozprawę w sądzie.
Czy ma szansę wygrać z telewizją?
Nikt nie chce jej pomóc mówiąc prawdę, czyżby była taką zołzą?
A może zostali zastraszeni?
Los postanowił skomplikować jej życie i po prowocie z wyjazdu zastaje
zdemolowane mieszkanie, a na dodatek z jej konta znikają wszystkie
pieniądze.
Jednak podczas procesu okazuje się, że prawie żadna osoba nie chce
zeznawać na jej korzyść.
Nad głową Stelli zawisa więc groźba przegranej.
Jagby tego było mało, dorosły syn nieżyjącego kochanka Stelli, nie
ustaje w działaniach mających ją zniszczyć, a nawet pozbawić życie.
Podsumowując ,,Nigdy ci nie wybacze'' to powieść w sposób naturalny
pokazująca ludzkie emocje-zarówno pozytywnie jak i negatywnie.
Jest to historia o zazdrości, nienawiści, prawdziwej przyjaźni, ale
również o ukladach i wykorzystywaniu krzywdy innych.

Anna Mentlewicz "Pani z telewizji"

Anna Mentlewicz
,,Pani z telewizji''

Młoda atrakcyjna dziennikarka, Stella Lerska nie może się odnaleźć po
nagłej i tragicznej śmierci swojego kochanka Marka.
Stella stara się żyć dalej, ukojenie znajduje w pracy.
Dalej usiłuje prowadzić talk-show, którego twórcą był Marek.
Stella jest rozgoryczona, za wszelką cenę stara się chronić swoją
prywatność i nie udziela żadnych wywiadów.
Nagle w jej życiu pojawia się Jacek przystojny i szarmancki lekarz
przypominający nieżyjącego kochanka.
Mężczyzna za wszelką cenę, stara się zdobyś zagubioną kobietę.
Ich pełna zawirowań znajomość przyniesie zaskakujący finał.
Powieść ,,Pani z telewizji" przeniosła mnie w czas relaksu w
towarzystwie niesamowicie ciekawej i interesującej postaci, jaką jest
Stella Lerska.
Swoim życiem daje przykład innym, jak powinno się postępować,
zachęca do pomocy potrzebującym, otwarcia swojgo serca dla innych
ludzi .
Piękna postawa zasługująca na szacunek i pochwałę, gotowy wzór do
naśladowania.
Współpracownicy są mili, uśmiechają się do siebię, a w rzeczywistości
za plecami obgadują jeden drugiego.
Pracując w telewizji trzeba być bardzo czujnym, mieć oczy do okoła
głowy, chwila nieuwagi i można stracić wpływy.
Bardzo zaciekawiła mnie powieść Anny Mentlewicz swoim pomysłem
na książkę.
Autorka zaskoczyła mnie niespodziewanym zakończeniem powieści.

"W życiu możesz wybrać"

Damian Ślusarczyk III Tge , Recenzja książki : ,, W życiu możesz wybierać’’ autorstwa Williama
Glassera

Książka nie jest typową książką fabularną ,która przychodzi nam na myśl, gdy mowa jest o
pisaniu recenzji. Nie ma w niej ani głównego bohatera, szeroko zakrojonej fabuły czy innych rzeczy
typowych dla książek fabularnych. Jest to książka o charakterze raczej psychologicznym czy
socjologicznym, nic dziwnego bo jej autor, William Glasser ( 11.05.1925-23.08.2013 ) był amerykańskim
psychiatrą, z ogromną wiedzą w tej dziedzinie, dzięki której napisał wiele książek na temat zdrowia
psychicznego, doskonalenia szkoły i nauczania, zdrowia publicznego oraz rodzinnego. Książka którą ja
zdecydowałem się przeczytać wcale nie odbiega od tematów powyżej, ponieważ, autor w niej skupia się
na czterech głównych typach stosunków międzyludzkich.
Należą do nich stosunki między żoną i mężem, rodzicem i dzieckiem, uczniem i nauczycielem oraz
pracownikiem i kierownikiem. Uważał bowiem, że w dzisiejszym świecie wymagają one znacznej
poprawy, wystarczy się rozejrzeć wkoło jak żyjemy, a każdy dostrzeże sens tej książki.
Mój egzemplarz pochodzi z 2001 roku, jest więc starszy ode mnie, a pierwsze wydanie pochodzi z roku
1998. Nie jest to właściwe moja książka, tylko mojej mamy, znalazłem ją w piwnicy w stercie starych,
zapomnianych książek.
,, W życiu możesz wybierać’’ tytuł ten jest bardzo adekwatny do zawartych w książce treści. Są w niej
opisane sytuacje obecne w naszym codziennym życiu, autor skupia się przede wszystkim na tym co
najbardziej ,, kuleje’’ w naszych ludzkich społecznościach. Są to przede wszystkim zachowania
samodestruktywne, brak wzajemnego szacunku, brak zrozumienia. Jak już wcześniej mówiłem, autor
kładzie nacisk na cztery rodzaje stosunków międzyludzkich, w poszczególnych rozdziałach przybliża
nam problematykę konkretnych zachowań. Podpowiada i wyraża swoją opinie jak żyć, jak powyższe
,,pary’’ powinny ze sobą rozmawiać, w jakich powinny żyć stosunkach, skąd ma wypływać ich wzajemny
szacunek. Język książki jest łatwy do zrozumienia i cały jej przekaz jest czytelny, nie ma w niej trudnych
naukowych sformułować ani suchych faktów, jest za to poparta badaniami naukowymi, o których autor
nadmienia w przedmowie. Badania te popierają tezę Williama Glassera o ulepszaniu stosunków
międzyludzkich i eliminowaniu zachowań samodestruktywnych.
Moja opinia jest oczywiście na TAK, ponieważ ta książka dotyczy każdego z nas, ponieważ każdy z nas
ma mamę lub tatę, nauczyciela, jest uczniem w szkole lub pracownikiem czy też kierownikiem, do
niektórych etapów jeszcze nie doszliśmy, jednak to tylko kwestia czasu. Czytając tę książkę, możemy
zweryfikować nasze życie pod każdym z tych rodzajów stosunków, dopasować je odpowiednio do siebie.
Często nachodziły mnie refleksje z mojego życia, jak ja mogę się przyrównać do sytuacji tam opisanych i
to może zrobić każdy z nas, dlatego zachęcam do przeczytania tej książki. Osobiście, pierwszy raz
czytałem książkę o takiej tematyce, i zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, może to przez to że
znalazłem ją przez przypadek w piwnicy, a nie wypożyczyłem w bibliotece? Polecam ją każdemu, jej
tematyka jest uniwersalna i zawsze aktualna niezależnie od naszego wieku.

"Gwiazd naszych wina"

Kamila Sosińska Ic

Czytanie to moja pasja

Tytułem wybranej przeze mnie książki jest „ Gwiazd Naszych Wina”, autorem jest
John Green. Miejsce i czas akcji rozgrywa się w latach współczesnych. Książka była
wydana w 2012r. osiągnęła pierwsze miejsce na liście bestselerów „New York Times”. W
2014r. została zekranizowana.
Hazel Grace ma 17 lat, od 4 lat choruje na raka tarczycy z przerzutami do płuc. Jej
matka obawiała się ze jej córka wpadła w depresje. Miała co do tego powody. Sadziła
tak ponieważ Hazel nie wychodziła z domu, nic nie jadła, nie spotykała się ze znajomymi,
na okrągło oglądała ten sam program telewizyjny i czytała tą sama książkę. Pewnego
dnia matka wraz z córka poszły do lekarza który potwierdził ze ma depresje. Zaleci jej
chodzenie na cotygodniowe spotkania na grupę wsparcia. Nie chciała tam chodzić, ale
również nie chciała robić mamie przykrości. Tam poznała Patricka i Augustusa (po prostu
Gusa) i wiele innych osób. Bardzo zaprzyjaźniła się z Gusem. Spotykali się gdy tylko
mogli. Obydwoje uwielbiali czytać. Hazel poleciła Gusowi jedna z książek która
przeczytała. Po dwóch tygodniach czytania tej książki napisał do Hazel chcąc dowiedzieć
się jak ta się kończy. Dlatego postanowili wybrać się na podróż do Amsterdamu w
poszukiwaniu autora książki. Przeżyli tam wspaniale chwile, jednak niestety okazało się
ze autor sam nie znal końca książki. Ostatniego dnia Hazel dowiedziała się ze z
Augustusem jest coraz gorzej. Po powrocie do Ameryki ze sobą wspaniale chwile. Co
dzieje się dalej nie mogę Wam powiedzieć, ponieważ wiedzielibyście o niej już wszystko
i nie mielibyście ani trochę natchnienia do przeczytania tak wspaniałej książki.
Zanim przeczytałam tą książkę nasłuchiwania się wiele dobrego na temat książki.
Przeczytałam tą książki wiele razy i na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę. Pierwszy raz
przeczytałam ją, ponieważ była to moja lektura w szkole podstawowej ale nie żałuję.
Jest to jedna książka która mi się aż tak spodobała. W tej powieści wygrywała miłość i
przyjaźń. Takie książki jak ta są potrzebne ludziom . Pokazują dzieciom czym naprawdę
jest miłość i przyjaźń. Powstał tez film również go oglądałam wiele razy. Jest tak samo
genialny jak książka, jednak nigdy jej nie zastąpi. Mam nadzieje, ze zachęciłam Was do
przeczytania „Gwiazd Naszych Wina”.

Dawna znajoma

Wiktoria Firlus Ic

"Dawna znajoma’’ Laury Narshall jest to ksuążka uniwersalna pod wieloma względami. Jej
treść odnosi się nie tylko do czasów minionych, ale także do otaczającej nas rzeczywistości.
Pisarka w toku fabuły skupiła się na problemie prześladowań, dotykających każdego dnia
wielu uczniów. W świecie, w którym dobra materialne odgrywają coraz większą rolę, ludzie
odstający od pewnego schematu są izolowani, znajdują się poza grupą. Nie liczy się bowiem
wartość intelektualna, tylko popularność. W szkole o powodzeniu danego ucznia decydują
cechy przywódcze, wykreowany wizerunek, a przede wszystkim ważne jest to, w jaki sposób
dana osoba jest odbierana przez jednostki podatne na wpływy, zmanipulowane i szukające
powszechnej akceptacji. Pod wpływem ,,popularnego’’ towarzystwa każdy człowiek może stać
się marionetką, odejść od wyznawanych zasad. Od błędów młodości czasami nie da się uciec...
Traumatyczne przeżycia mają wpływ na nasze dorosłe życie i w każdej chwili mogą uderzyć na
nas ze zdwojoną siłą – o tym przekonała się główna bohaterka ,,Dawnej znajomej’’.
Laura Marshall w swojej powieści zastanawia się także nad rolą mediów społecznościowych,
ich uzależniającym wpływie na ludzi, którzy w wirtualnym świecie starają się pokazać siebie
z jak najlepszej strony, unikając tego, co nie przyniesie im chwały w postaci zdobytego lajka.
Facebook, Instagram czy też inne portale decydują w dzisiejszych czasach o popularności.
Im więcej masz znajomych, im ciekawsze zdjęcia wstawisz, tym lepiej jesteś postrzegany
w danej grupie. Dotyczy to zwłaszcza osób młodych, które zabiegają w ten sposób o
akceptację, zapominając jednak o tym, że życie poza siecią wygląda zupełnie inaczej. Portale
społecznościowe są wykorzystywane przez anonimowych użytkowników, którzy w każdej
chwili mogą podszyć się pod realną osobę. Czy w książce Marshall doszło właśnie do takiego
nadużycia czy też wiadomości do swoich szkolnych kolegów rzeczywiście wysyła uznana za
zmarłą Maria Weston?

Tajemniczy ogród

Recezja ksiazki
''Tajemniczy Ogród''

W 1909 roku, kiedy to po raz pierwszy „Tajemniczy ogród” ukazał się drukiem,
Frances Hodgson Burnett była już cenioną i poczytną autorką książek dla dzieci,
znaną z takich dzieł, jak: „Mały lord”, „Mała księżniczka” czy też „Mali wędrowcy”.
W swoim powieściach niezwykle barwnym językiem i wspaniałymi kreacjami
bohaterów, tworzyła świat dziecięcej wyobraźni, wzruszający, chwilami zabawny i
zmuszający do refleksji.„Tajemniczy ogród” nie zawodzi czytelników, znających
inne powieści pisarki i nie rozczarowuje tych, którzy sięgają po niego po raz
pierwszy. Historia Mary Lennox to piękna i wzruszająca opowieść o
niesympatycznej, samolubnej, rozpieszczonej i kapryśnej dziewczynce.
Wychowywana w Indiach przez służbę, spełniającą każde jej żądanie, w
rzeczywistości była dzieckiem samotnym i nieszczęśliwym, pozbawionym
zainteresowania i miłości rodziców. Po ich śmierci trafia do Anglii, do domu
nieznanego wuja, Archibalda Cravena, gdzie musi nauczyć się nie tylko
samodzielności, ale także uświadamia sobie, że inni ludzie zasługują na jej
szacunek i sympatię. Ponury dom kryje w sobie tajemnice, które Mary stopniowo
odkrywa. Odnajduje furtkę do zapomnianego od lat tajemniczego ogrodu, zyskuje
przyjaźń Dicka i poznaje Colina, chorowitego syna pana Cravena, równie
nieszczęśliwego i samotnego jak ona. Tytułowy ogród odmienia życie bohaterów
powieści: Mary zmienia się w pełną radości, energii i wrażliwą dziewczynkę, Colin
zaczyna wierzyć, że będzie żył i odzyskuje zdrowie, a pan Craven rozbudza w
swym sercu miłość do syna, którego obwiniał za śmierć żony.„Tajemniczy ogród”
to powieść o znaczeniu przyjaźni i miłości w życiu każdego dziecka, o
odzyskiwaniu radości i budzeniu się do życia. Rozkwitający wiosną ogród, który
przetrwał pomimo zapomnienia, to dla dzieci miejsce niezwykle ważne i magiczne.
Na ich oczach dzieją się bowiem czary, kiedy to pozbawiony troski ogród zaczyna
tętnić życiem, a Colin każdego dnia staje się silniejszy i zaczyna swobodnie
chodzić, choć do tej pory przez wiele lat leżał w łóżku, unikając ludzi i użalając się

nad sobą, przekonany, że wkrótce umrze.

HOBBIT

 Witam przesyłam recenzję książki pt. "Hobbit". Książkę którą ostatnio przeczytałam był "Hobbit"autorstwa Johna Ronalda Tolkiena. Pisarz ten,uważany za jednego z najlepszych filologii swych czasów, wybrany został przez czytelników "Timesa"pisarzem XX wieku. Tolkien jest jednym z tych nielicznych artystów,o których można powiedzieć , że stworzył własny gatunek literacki. Znajduje on wielu naśladowców i od lat inspiruje autorów fantasy. Sukces wydanego w 1937 roku "Hobbita" zachęcił literata do kontynuacji opowieści Śródziemia. "Hobbit" zalicza się do powieści przygodowych. Tematem utworu jest podróż,w jaką wyrusza drużyna. Wędrówka w trudnych warunkach: deszczu,wietrze,poprzez lasy,góry,rzeki staje się główną atrakcją dla czytelnika. Dotychczasowe życie Bilba związane było z jego nauką. Cenił sobie spokój ,wygodę i schematyczne układ dnia. Wraz z podjęciem decyzji o wyruszeniu musiał porzucić wszystko , co kochał i co sprawiało ,że życie ,w jego mniemaniu , było bezpieczne. Atmosfera w trakcie powieści ulegała zmianom. Najpierw panował spokój,a następnie czuło się napięcie towarzyszące
Podróżnikom.
Czytając "Hobbita" poczułam sympatię do głównego bohatera "Bilba"był miłą,rezolutną postaciągu wśród poznanych,flegmatycznych krasnoludów.  Gandalfa traktuje się jak ojca wszystkich członków wyprawy i mądrego, stateczego człowieka znającego odpowiedzi na każde pytanie, rozwiązanie każdej zagadki czy wyjście z każdej sytuacji. Wraz ze zmianą akcji zmienia się osobowość Bilba.
Autor ukazuje nam fakt,iż człowiek pod wpływem różnych, nieprzewidzianych wydarzeń ,może odnaleźć w sobie cechy ,o których istnienie miał pojęcia. Zjawisko to Skłania do zastanowienia się nad tym,czy robimy wszystko ,by odnaleźć w sobie jak najwięcej zalet.
Bardzo spodobały mi się opisy przyrody,które występowały w książce. Były świetnie dobrane , nie nudziły i nie trzeba byo ich pomijać w czytaniu. Można było żyć z łatwo ścią wyobrazić sobie okolice, przez które przechodziła drużyna. 
Książka wzbudziła we mnie emocje. Początkowa pedantyczność Hobbita spowodowała uśmiech na mojej twarzy , sytuacje bezpośrednich spotkań z przedstawicielami zła - przejęcie i strach.
Po przeczytaniu książki zachęcam do jej przeczytania. Nie jest to utwór bez wad, posiada jednak naprawdę wiele zalet.
Zapraszam więc do przeczytania i wyrażenia swojej opinii o debiucie Tolkiena.

Dominika Gruca Id

pon., 30 mar, 11:31


do mnie

"41 dni nadziei"

Wiktoria Matusik Ief

‘’41 dni nadziei’’ Tami Oldham Ashcraft i Susea McGearhart
Książka 41 dni nadziei została wydana w 2018 roku. Książka 41 dni nadziei to
powieść opowiadająca o dwóch zakochanych rozbitkach oceanu. Tami i Richard
są młodzi, odważni. Połączyła ich wspólna pasja do żeglugi i przygód. W trakcie
rejsu z Tahiti do Kalifornii wydarzył się koszmar. Młodzi ludzie dostają się w sam
środek tropikalnego huraganu. Richard był bardziej doświadczony od Tami więc
bierze obowiązek nad sterowania jachtem. Richard prosi narzeczoną aby
schowała się pod pokładem. Kiedy w jacht uderza potężna fala kobieta traci
przytomność. Budzi się 27 godzin później. Kobieta po przebudzeniu się
wychodzi na pokład, rozgląda się a dookoła niej jest wszystko zalane wodą i
zdemolowane. Kobieta jest zrozpaczona. Została całkiem sama na środku
oceanu i musi walczyć o przetrwanie. Tami na jachcie ma minimalną ilość
jedzenia i picia. Tami podczas pechowego rejsu już wtedy była doświadczoną
żeglarką która miała zaledwie dwadzieścia cztery lata i która musiała sama
walczyć o przetrwanie. Określenie swojej pozycji za pomocą układu gwiazd oraz
prądów morskich było dla niej bułką z masłem. "41 dni nadziei" to opowieść o
życiu autorki jest wyjątkowa i inspirująca. Będąc tak młodą osobą, kobieta
zwiedziła znaczną część świata, założyła własną firmę, odnalazła szczęście i
przeżyła samotnie 41 dni na oceanie. W książce zostały umieszczone obrazki
dzięki, którym możemy zobaczyć na własne oczy Tami i Richarda oraz to, jak
wyglądała ich łódź przed i po huraganie. Dzięki tym obrazkom możemy się
wszystko wyobrazić. Książka ta jest interesująca a zarazem smutna dlatego że
dwoje ludzi są w sobie bardzo zakochani a ich miłość jest bardzo silna, niestety
nieszczęsny huragan musiał przerwać ich gorącą więź. Choć powieść ta ma
zaledwie 240 stron maszynopisu, to muszę przyznać, że będzie to lektura
wyłącznie dla prawdziwie zaangażowanych i zainteresowanych czytelników.
Autorka mile wspomina chwile które spędzała wraz z narzeczonym pomimo
nieszczęścia. Autorka mimo tego nieszczęśliwego zdarzenia nie utraciła
zamiłowania do żeglowania. 41 dni nadziei to wspaniała opowieść o miłości,
walce z siłami natury. Opowiada o tym, jak ważne jest, by nigdy się nie
poddawać oraz jak wielką wartością jest wsparcie dające nam siłę do życia.
Książka ta jest bardzo poruszająca w szczególności ostanie strony książki które
potrafią wycisnąć łzy. Autorkę podziwiam za determinację, odwagę i że się nie
poddała. Zdecydowanie mogę polecić tą książkę osobą którzy lubią nie tylko
opowieści przygodowe, ale i romanse o wielkiej, straconej miłości.

"Efekt motyla"

Diego Marchini

“Efekt motyla to książka napisana na podstawie prawdziwych doświadczeń ,zdobytych w polskich realiach. Jest dowodem,że i w  Polsce można osiągnąć olbrzymi sukces,jeśli się wie jak to zrobić.Niniejsza książka została napisana przez jednego z najmłodszych polskich milionerów – Kamila Cebulskiego.Kamil Cebulski zajął 7 miejsce w rankingu „Najbogatsze polskie młode gwiazdy”. Ranking opublikowało WPROST 20 lipca 2008 roku (numer 29).Poznajemy młodego człowieka który w wieku 21 lat przekroczył barierę 1 miliona złotych obrotu w swojej firmie internetowej.Przesłanie, jakie jest zawarte w książce „Efekt Motyla”, można streścić w jednym zdaniu: Zamiast narzekać, weź się do roboty i zacznij budować swoją fortunę. Zacznij to robić dzisiaj, teraz, dokładnie w tej chwili. Pierwszą rzeczą, jaką powinieneś zrobić, to: stać się dla siebie największym aktywem. Musisz więc zdobywać wiedzę oraz zwiększać inteligencję, abyś mógł tę wiedzę wykorzystać w praktyce.Dowiesz się Jak wykorzystać potencjał drzemiący w każdym z nas….jak pokonać swojego wewnętrznego wroga i przezwyciężyć negatywnych doradców itp.Książka nie rozwiązuje wszystkich naszych problemów i nie znajdujemy w niej odpowiedzi na wszystkie nasze pytania ale jeśli jesteś osobą która chce osiągnąć sukces i wiesz że doświadczenia oraz przemyślenia osoby która już przeszła sprawdzona drogę do sukcesu może być dla Ciebie świetnym początkiem w osiągnięciu celu to ta książka jest dla Ciebie.Książka nie jest długa czyta się “jednym tchem” Polecam.

"Mały książę"

Książkę autorstwa Antoine De Saint Exupery pod tytułem " Mały Książę" poleciłabym każdemu , kto jest nią zainteresowany , zarówno starszemu , jak i młodszemu pokoleniu . Jest to przede wszystkim opowieść o przyjaźni i miłości . Książka ma charakter pouczający , mówi nam o tym , że w życiu najważniejsze nie są pieniądze , słowa czy dobrobyt , lecz inne wartości takie jak rodzina lub przyjaciele . Mały Książę pochodzi z maleńkiej planety B612 . Jest bardzo samotnym chłopcem , gdyż rozmiar jego planety nie pozwala na zamieszkanie jej przez przynajmniej dwie osoby . Wkrótce Mały Książę spotyka na pustyni lotnika któremu rozbił się samolot oraz prosi go narysowanie baranka , by miał kogoś , kim mógłby się opiekować . Niedługo potem chłopiec spotyka na swojej drodze różę . Przygarnia ją do siebie widząc że sama nie jest w stanie doprowadzić siebie do dobrego stanu . Mały Książę cieszy się , że w końcu ma kogoś , z kim może porozmawiać , lecz irytuje go trochę samolubne i egoistyczne zachowanie róży . Potem odwiedza wiele innych planet , na których spotkał m.in. pijaka , człowieka Próżniego , Geografa i Latarnika . Stwierdza , że dorośli są bardzo dziwni . Nie mają na nic czasu , ciągle im mało pieniędzy , ciągle za czymś biegają , a nie mają czasu na to co ja naprawdę  ważne . Książka osobiście bardo mnie wzruszyła i pozwoliła zrozumieć co jest w życiu najważniejsze . Ta opowieść jest jak demotywator : uświadamia nas , co robimy źle , co jest w nas nie tak i doprowadza do takiego stanu , że w ciągu sekundy chcielibyśmy zmienić nasze całe życie , zupełnie tak , jakbyśmy się wstydzili tego , co robiliśmy przedtem . Nie mam żadnych zastrzeżeń do tej książki - wręcz przeciwnie serdecznie zachęcam do przeczytania jej , bo sądzę , że naprawdę warto odnaleźć sens własnego istnienia .

Kasia Guzy I c

śr., 1 kwi, 10:19



"Pan Lodowego Ogrodu"


   Książka Jarosława Grzędowicza “Pan Lodowego Ogrodu” T-1  
Pan Lodowego Ogrodu, czyli jak poznać ludzi na nowo. 
Wydarzenia z książki odbywają się w przyszłości, ludzka technika posunęła się daleko do przodu zwłaszcza w dziedzinie podróży kosmicznych. Gdzieś na skraju znanego kosmosu odkrywa planetę, gdzie rozwinęło się życie bardzo podobne do ziemskiego. Zostaje wysłana tam ekspedycja złożona z grupy naukowców, lecz po czasie kontakt z nimi zostaje przerwany. Na misję ratunkową zostaje wysłany nasz główny bohater Vuko Drakkainen ma jasne polecenia, odnaleźć naukowców i sprowadzić ich z powrotem na ziemię a przede wszystkim nie mieszać się w rozwój tamtejszej cywilizacji, która jest na etapie naszego średniowiecza. Grzędowicz świetnie połączył science fiction i fantasty, gdzie u nasz technika idzie tak drastycznie do przodu i wszystko da się wytłumaczyć nauką to na planecie Midgaard jest magia i różnego rodzaju potwory. Vuko na ziemi przechodzi operacje oczu, aby upodobnić się do tamtejszych tubylców zostaje mu wszczepiony “Cyfral. Mój pasożytniczy anioł stróż, wyhodowany w tajnym laboratorium (...) Czyni ze mnie nadczłowieka. To dzięki niemu widzę w ciemności, słyszę pisk myszy z dwustu metrów, to on w chwili zagrożenia tłoczy mi w żyły hiperadrenalinę, która przyspieszy moje ruchy i reakcje. Dzięki niemu metaliczny szwargot Ludzi Wybrzeża albo gardłowy bełkot Amitrajów brzmi w moich uszach jak własna mowa. W razie czego znieczuli mnie, wyleczy, wyświetli mapę na zamkniętych powiekach albo celownik na siatkówce oka. Gdy już Vuko zostaje wysłany na Midgaard okazuje się, że trafia on na planetę w najgorszym możliwym momencie. “Planeta powitała go mgłą i śmiercią. Dalej jest tylko gorzej. Trwa wojna bogów. Giną śmiertelnicy. Odwieczne reguły zostały złamane. 
Równolegle dzieję się wątek księcia następcy Tygrysiego tronu.  Razem z nim uczymy się tamtejszego świata, obowiązujących tam zasad. Oglądamy rosnące napięcie w kraju wywołane suszą która nie chce ustąpić, sytuacji nie poprawia powracająca wiara w Podziemną Matkę, w miastach powstają świątynie tzw. Czerwone wieże, które król postanawia zniszczyć... 
Czy Vuko odnajdzie grupę naukowców, czy rodzina królewska utrzyma się na tronie lub zostanie wybita do nogi o tym przekonajcie się sami czytając Pana Lodowego Ogrodu. 

Artur Kaczmarczyk

wt., 31 mar, 16:30


do mnie

"Harry Potter i kamień filozoficzny"

Klaudia Pawelek IIwF

Recenzja Klaudia Pawelek 2wf

Harry Potter i kamień filozoficzny jest pierwszą częścią sześciotomowego cyklu, opowiadającego o przygodach młodego czarodzieja Harrego Pottera. Autorką powieści jest J. K. Rowling, angielska pisarka, nauczycielka literatury, która stworzyła jedną z najbardziej poczytnych i fascynujących książek dla młodzieży.

Powieść porusza problem uniwersalny. Opowiada o tym, że nawet mała, na pierwszy rzut oka niepozorna istota, może wpłynąć na losy świata i walczyć ze złem. Bohaterem Jest Harry, syn sławnych czarodziejów - Potterów. Od urodzenia był naznaczony piętnem, w postaci blizny na czole, która powstała w niebezpiecznych okolicznościach. Akcja powieści toczy się w Londynie końca XX wieku oraz w szkole dla czarodziejów w Hogwarcie.

Harry Potter wychowuje się u wujostwa - Dursleyów, którzy bardzo źle go traktują. Mieszka w komórce pod schodami, nie ma zabawek, chodzi w starych ubraniach i musi znosić złośliwości swojego rozpieszczonego kuzyna Dudley'a. Posiada jednak moc, która odróżnia go od innych chłopców i chroni go przed złem. Jest więc inny niż rówieśnicy, nie podporządkowuje się woli wujów, którzy czasem tracą cierpliwość, gdyż nie wiedzą w jaki sposób traktować Harrego. Ich starania aby uczynić go zwyczajnym chłopcem, okazują się bezskuteczne.

Pewnego dnia wszystko się zmienia. W Londynie roi się od czarodziejów, niebo zapełnione jest latającymi sowami, przed domem wujostwa siedzi kot. Listonosz przynosi tajemniczy list zaadresowany do Harrego. Pojawia się także dziwny Brodacz na motocyklu i zabiera jedenastoletniego Harrego na zakupy w nieznane rejony miasta. Chłopiec trafia w końcu do szkoły dla czarodziejów. Spotyka tam dwójkę przyjaciół, z którymi przeżywa niesamowite, czasami mrożące krew w żyłach przygody. Uczy się magii, ale również tego, jak być dobrym człowiekiem i czarodziejem. Tęskni do rodziców, których cienie odnajduje w tajemniczym zaczarowanym lustrze. Otoczenie od początku stawia przed nim wysokie wymagania. W świecie czarodziejów jest bardzo sławny. Jednak sam uważa się za zwyczajnego chłopca, który popełnia błędy. Obawia się, że nie podoła obowiązkom, które ma wypełnić. Pomimo tego, w momencie zagrożenia czy próby zdobywa się na odwagę, wykorzystuje swój spryt i nabyta w szkole wiedzę. Jest bystrym uczniem i zapalonym sportowcem. Potrafi być prawdziwym przyjacielem, który nie opuści w potrzebie i poświęci się aby ratować kolegów z opresji. Potrafi także dochować tajemnicy.

Uważam, że warto zapoznać się z powieścią J. K. Rowling. Jest to książka pełna przygód, niespodzianek, a także humoru. Polecam ją wszystkim wielbicielom magii, tajemnicy i niebezpiecznych przygód.

Odebrane
x

Klaudia Pawelek misia.pysia22@interia.eu

pt., 3 kwi, 10:58


do mnie

LOVE ROSIE

RECENZJA KSIĄŻKI LOVE ROSIE  Martyna Matusek II wzF

Książka Love, Rosie przeleżała na półce kilka miesięcy, czekając na chwilę, kiedy zechcę ją przeczytać.
Obiecywałam sobie, że sięgnę po nią, zanim obejrzę film, który nakręcono na jej podstawie, ale tej obietnicy
nie dotrzymałam. O samej powieści słyszałam wiele dobrego – że wzrusza, że to piękna historia miłosna, że
naprawdę warto ją przeczytać. Co mogę powiedzieć po jej lekturze? W przeciwieństwie do filmu, książkowa
wersja Love, Rosie o wiele bardziej przypomina powieść obyczajową niż tradycyjne love story. Napisana w
formie listów pozycja przywodzi na myśl poprzedni bestseller autorki pod tytułem P.S. I Love You. Mylić się
może ten, kto sądzi, iż wszystkie pięćset kartek stanowi zapis korespondencji między Rosie i Alexem.
Rosie i Alex znają się od dzieciństwa i od dzieciństwa są nierozłączni. Wzajemnie się wspierają i
wzajemnie wpadają w tarapaty. Ich drogi rozchodzą się, kiedy pod koniec liceum Alex zmuszony jest
przeprowadzić się z rodziną z Dublina do Bostonu. Mimo odległości obydwoje wytrwale podtrzymują przyjaźń.
Czas mija, w ich życiach zachodzą zmiany, ale ta więź wydaje się niezmienna. Zmagania z szarą
codziennością, samotnym wychowywaniem dziecka oraz walka z problemami małżeńskim.
I w tym właśnie tkwi siła utworu Ahern: jej postacie nie są idealne, wręcz przeciwnie, borykają się z
problemami finansowymi, emocjonalnymi i zbyt często boją się podjąć pewne kroki. Pisarce świetnie udało się
przedstawić rozwój uczucia łączącego dwojga ludzi: od zwykłej przyjaźni poprzez zrozumienie i tolerancję
połączoną ze wsparciem w realizacji planów drugiej osoby aż po dojrzałą, piękną miłość. Alexa i Rosie nie
łączy namiętne, pełne pasji pożądanie, ich relacja dojrzewała wiele lat, by sami bohaterowie uzmysłowili sobie
jej ogromną wagę. I chociaż Love, Rosie wydaje się być klasycznym przykładem literatury kobiecej, łączącej
w sobie elementy powieści obyczajowej i romansu, to jednak rekomenduję ją znacznie szerszemu gronu
czytelniczemu. Ahern opisała nietuzinkową historię, po którą mogą sięgnąć zarówno nastolatki, jak i dorośli
mężczyźni. Pisarce udało się uniknąć łzawych, melodramatycznych opisów, tak często odstraszając
zwolenników innych gatunków literackich, dzięki czemu do lektury może siąść każdy miłośnik dobrej i
zapadającej w pamięć powieści. Sama książka jest o wiele lepsza niż film, bowiem skupia się na znacznie
szerszych aspektach relacji między Rosie i Alexem, która obejmuje nie tylko ich dwojga, ale także znacząco
wpływa na życie ich rodzin.
Osobiście ujął mnie motyw tajemniczej ciszy, jaka może zaistnieć tylko raz w życiu między kobietą i
mężczyzną. I oboje będą o tym wiedzieć, nigdy nie powiedzą tego głośno, ale w głębi duszy zrozumieją, iż
spotkali tę jedyną osobę, z którą będą chcieli spędzić resztę swoich dni. Pomimo mojej irytacji zbytnim
pokomplikowaniem losów Rosie i Alexa, podczas tej lektury czułam niemalże, jakbym towarzyszyła
bohaterom przez te wszystkie lata ich życia. Kibicowałam im aby nareszcie odnaleźli drogę do siebie. I na
szczęście się to w końcu udało. I opis tej chwili między Alexem i Rosie jest najpiękniejszą sceną w całej
powieści. Polecam tę niezwykłą, słodko-gorzką historię, która może zdarzyć się każdemu z nas.

"Baśniobór"

 ..Baśniobór..

Główni bohaterowie książki Kendra i Seth wyjeżdżają na wakacje do
dziadków Sorensonów. Spędzają wolny czas na zabawach i pływaniu. Gdy
dzieci spędzają beztrosko czas, dziadek daje im zagadkę do rozwiązania.
Nagroda jest nietypowa dostają mleko, dzięki któremu widzą wróżki i inne
magiczne stworzenia! To jednak tylko przysparza im problemów. Podczas
Nocy Kupały dom atakują istoty cienia i porywają dziadka. Dzieci muszą
zrobić coś, na co dziadek nie pozwoliłby im nawet pod groźbą śmierci.
Muszą wyruszyć do wiedźmy Muriel i wykorzystać ostatni supeł na ich
życzenie.
Rozpoczyna się wyścig z czasem. Nasi bohaterowie muszą wygrać, bo od
tego zależą zależą losy dziadka, ich, Baśnioboru i całego świata. Czy dzieci
podołają zadaniu? Kto wygra ów wyścig z czasem?
Zaspokajanie potrzeb to brzemię biedaków. Bogaci i potężni mogą sobie
pozwolić na uleganie pragnieniom i zachciankom. Sporą
zaletą książki jest wartko płynąca akcja. W pierwszym rozdziale poznajemy
rodzeństwo, które leniwie spędza czas w podróży do dziadków. Gdy już
przybywają na miejsce, akcja nabiera tempa zawrotnego, że nie sposób
oderwać się od lektury. Bieg zdarzeń cały czas przyśpiesza, a czytelnicy z
ciekawością pochłaniać będą kolejne rozdziały, nie mogąc doczekać się
ostatecznego starcia rodzeństwa z wiedźmą i demonem.
Interesująco wypada połączenie świata prawdziwego, zwyczajnego, ze
światem baśni i magicznych stworzeń. W książce znajdziemy postaci znane
z mitologii greckiej, a więc satyry, driady i najady. Mamy tu również wróżki,
olbrzymy, golema i wiedźmy. Świat powieści wciąga, absorbując czytelników
bez reszty.
Bohaterowie zostali zarysowani bardzo sprawnie. Każdy z nich ma swój
odmienny charakter i nawet, jeśli nie przepadają za sobą, gdy jednemu z
nich groźni niebezpieczeństwo, są w stanie poświęcić się dla drugiego.
Łatwo polubić Setha za jego zaradność i przewidywalność. Z pewnością
wielu czytelników ujmie fakt, że zawsze nosi ze sobą zestaw kryzysowy na
czarną godzinę. To niezwykle barwna postać.
Baśniobór to lekka i przyjemna powieść fantasy dla dzieci i młodzieży.
Brandon Mull wciąga czytelników w swój świat tak, że nie sposób się od
niego oderwać. To seria, którą można polecić także dorosłym, także
osobom, które zwykle nie sięgają po fantastykę. A otwierająca cykl powieść
na długo pozostaje w pamięci.
Radosław Bartkowiak 2mps

"Do wszystkich chłopców, których kochałam"

Klaudia Sleziona I c

,,Historia Lary Jean i jej pięć listów miłosnych”

Ostatnio na rynku pojawia się coraz więcej książek dla młodzieży lub ciut starszych osób.
Ja osobiście lubię książki gdzie bohaterowie wkraczają w dorosłe życie i są w tym samym
lub podobnym wieku do mnie. Do tego typu książek, można zaliczyć także bestsellerową
już powieść „Do wszystkich chłopców, których kochałam” autorstwa Jenny Han na której
podstawie powstał nawet film na platformie Netflix.
           
Powieść ta jest poświęcona przygodą szesnastoletniej Lary Jean Song Covey, która w dość
wyjątkowy sposób, (pisząc listy miłosne) radzi sobie z wybyciem się miłości do chłopców.
W ten oto sposób pisze pięć listów, które adresuje, po czym starannie chowa w pudle na
kapelusze, które dostała od mamy zanim ta zmarła. Nie spodziewa się jednak, że w
tajemniczy sposób jej listy trafią, do adresatów jej wyznań sprzed lat i co gorsza jednym z
nich jest były chłopak jej starszej siostry Margot- Josh Sanderson.
           
Jenny Han ukazuje w swojej książce zabawne perypetie miłosne głównej bohaterki, która
nagle musi się zmierzyć z wszystkimi chłopcami, których kochała, ich reakcjami na
otrzymane listy i własnymi aktualnymi spostrzeżeniami na ich temat, ale też o sobie
samej. To też pewnego rodzaju okazja dla niej do odnowienia relacji z nimi i
zweryfikowania targających nią uczuć, których początkowo nigdy by się nie spodziewała.
           
Ale nie tylko zawirowania miłosne są tematem tej powieści. Istotnym wątkiem jest
również rodzina Covey, ich więź, relacja łącząca trzy siostry Song i ich ojca, który robi
wszystko, by zastąpić im przedwcześnie zmarłą matkę. Ta otoczka dodaje tej
młodzieżówce, delikatnego rysu powieści obyczajowej, w której relacje rodzinne są
szczególnie ważne.
           
Jenny Han stworzyła główną bohaterkę z krwi i kości, spokojną, choć nieco
ekscentryczną, niekiedy zakompleksioną nastolatkę, która pomiędzy szkołą, domowymi
obowiązkami, a życiem uczuciowym z większym, bądź mniejszym powodzeniem, w
zależności od okoliczności. Autorka ukazuje losy młodej dziewczyny w humorystyczny, a
nawet groteskowy sposób. W mgnieniu oka główna bohaterka zdobywa sympatię, a
nawet serca czytelników, którzy od samego początku zaprzyjaźniają się z uroczą
nadawczynią listów miłosnych.

Jedyną rzeczą, do której można się doczepić jest fakt odstawienia na inny plan
pozostałych 3 chłopców, których kochała Lara Jean. Autorka stworzyła pewnego rodzaju
,,trójkąt miłosny” mówiąc tylko o dwóch chłopcach, i o ich perypetiach.

„Do wszystkich chłopców, których kochałam” to ciekawie napisana, wciągająca, lekka,
zabawna, ale też wzruszająca powieść, która z pewnością zdobyła serca wielu nastoletnich
romantyczek.

Kończąc dodam tylko, że z wielką przyjemnością przeczytam dalsze losy Lary Jean i jej
ekipy, a jeśli jeszcze ktoś zastanawia się nad przeczytaniem tej historii serdecznie
zachęcam do przeczytania jej i obejrzenia filmu (chociaż książka jest o wiele lepsza ).

"W pustyni i w puszczy"

Agnieszka Styczyrz I c

,,W pustyni i w puszczy”

Książka ,,W pustyni i w puszczy” wydana w 1912 przeczytana prze ze mnie w 5 klasie
podstawówki. Na początku patrzyłam na nią przez pryzmat obowiązkowej lektury szkolnej i
opowieści starszych koleżanek i kolegów, którzy współczuli mi konieczności przeczytania tej
książki. Można się więc domyślić że do tej lektury byłam bardzo zniechęcona, ponieważ jest to
bardzo gruba książka. Ciocia i mama miłośniczki dzieł Henryka Sienkiewicza zapewniły, że
książka bardzo mi się spodoba. Ale co o tym mogły wiedzieć? Dla mnie w tamtym okresie czyli 5
klasie liczyły się opinie starszych kolegów.
Gdy przeczytałam pierwszy rozdział moje zdziwienie było ogromne. Książka bardziej mnie
zainteresowała i nie mogłam się od niej oderwać. A im dalej zagłębiałam się w tę opowieść, tym
bardziej mnie ona wciągała. Byłam bardzo pozytywnie zaskoczona. Opisy Afryki nie nudziły mnie,
wręcz przeciwnie-fascynowały. Książka ta posiada wszystko aby zainteresować młodego
czytelnika. Jest tam szybka akcja czasami zatrważająca przygody dzieci Stasia i Nel, ciekawe
nienużące opisy przyrody dzikiej Afryki, tamtejszej kultury wierzeń i obyczajów.
W tym miejscu chcę obalić stereotyp nudnej szkolnej lektury. Teraz patrząc przez pryzmat czasu
widzę że ciocia i mama miały rację zachęcając mnie do przeczytania tej lektury. Ja też ją serdecznie
polecam tym którzy boją się grubych książek. Wtedy koło nosa przejdzie wam wspaniała opowieść.

"Hobbit" JRR Tolkiena

Jakub Preg II mps

Recenzja książki ,,Hobbit,czyli tam i z powrotem”

Książką, którą ostatnio przeczytałem był „Hobbit, czyli tam i z powrotem” autorstwa Johna
Ronalda Reuela Tolkiena. Pisarz ten, uważany za jednego z najlepszych filologów swych
czasów, wybrany został przez czytelników „Timesa” pisarzem XX wieku. Tolkien jest jednym
z tych nielicznych artystów, o których można powiedzieć, że stworzył własny gatunek
literacki. Znajduje on wielu naśladowców i od lat ispiruje autorów fantasy. Sukces wydanego
w 1937 roku „Hobbita” zachęcił literata do kontynuacji opowieści o Śródziemiu. Czytelnicy
musieli jednak długo czekać, bo pierwszy tom trylogii „Władca Pierścieni” ukazał się dopiero
w 1954 roku.
„Hobbit” zalicza się do powieści przygodowych. Tematem utworu jest podróż, w jaką
wyrusza drużyna. Podróż w trudnych warunkach: deszczu, wietrze, poprzez lasy, góry, rzeki
staje się główną atrakcją dla czytelnika. Dotychczasowe życie Bilba związane było z jego
norką. Cenił sobie spokój, wygodę i schematyczny układ dnia. Wraz z podjęciem decyzji o
wyruszeniu musiał porzucić wszystko, co kochał i co sprawiało, że życie, w jego mniemaniu,
było bezpieczne. Atmosfera w trakcie powieści ulegała zmianom. Najpierw panował spokój, a
następnie czuło się napięcie towarzyszące podróżnikom.
Czytając „Hobbita” poczułem sympatię do głównego bohatera. Bilbo był miłą postacią
wśród ponurych, flegmatycznych Hobbitów. Gandalfa traktuje się jakby ojca wszystkich
członków wyprawy; mądrego, statecznego człowieka znającego odpowiedź na każde pytanie,
rozwiązanie każdej zagadki czy wyjście z każdej sytuacji. Moim zdaniem temat powieści jest
jednak kopią wcześniejszych baśni i bajek. Smok, skarb, wyprawa, odnalezienie swojej
ówczesnej własności to wszystko już nie raz było używane do zaciekawienia odbiorcy i stało
się bardzo popularne, a co za tym idzie nudne.
Wraz ze zmianą akcji zmienia się osobowość Bilba. Autor ukazuje nam fakt, iż człowiek pod
wpływem różnych, nieprzewidzianych wydarzeń, może odnaleźć w sobie cechy, o których
istnieniu nie miał pojęcia. Zjawisko to skłania do zastanowienia się nad tym, czy robimy
wszystko, by odnaleźć w sobie jak najwięcej zalet. Bardzo spodobały mi się opisy przyrody,
które występowały w książce. Były świetnie dobrane, nie nudziły i nie trzeba było ich pomijać
w czytaniu. Można było z łatwością wyobrazić sobie okolice, przez które przechodziła
drużyna. Książka wzbudziła we mnie emocje. Początkowa dociekliwość hobbita powodowała
uśmiech na twarzy czytelnika, sytuacje bezpośrednich spotkań z przedstawicielami zła
przejęcie i strach.
Po przeczytaniu książki nie zostaje mi nic innego jak tylko zachęcić do jej przeczytania. Nie
jest to utwór bez wad, posiada jednak naprawdę wiele zalet. Zapraszam więc do
przeczytania i wyrażenia swojej opinii o Hobbicie.

"Harry Potter i przeklęte dziecko"

Harry Potter i przeklęte dziecko to scenariusz napisany przez Jacka Thorne’a na potrzeby sztuki wystawianej w Londynie. Nie dziwię sie żę wizja powrotu do uniwersum, której J.K Rowling stworzyła przed  laty jest spełnieniem marzeń. Wielu z nas nie tylko na Harrym  Potterze się wychowała ale również z nim dorastała.Niestety ta książka nie jest dziełem Rowling przejawia sie w niej brak logicznej spójnosci z uniwersum. Znany choćby z ksiażek pisarki motyw ze zmieniaczami czasu w scenariuszu ,,Przeklętego Dziecka,, jest wykorzystywany na potęgę niestety z brakiem poszanowanie dla kanonu.scenariusz ma jednak wiele wad jest jednak jeden ogromny plus. Otóż czytając ją, gdzieś tam w głębi znowu poczujesz tę nutkę magi

Przemysław Bazan

7




"W domu" Harlana Cobena

Prezentuje Łukasz Kampa

,,W domu”- jedna z wielu fantastycznych powieści Harlana Cobena, została wydana
20 września 2016 r. Może nie jest najlepszą pozycją w dorobku autora, jednak
zdecydowanie warto po nią sięgnąć. Opowiada o tajemniczym porwaniu dwóch
młodych chłopców. Miało ono miejsce w biały dzień, podczas, gdy dziećmi
opiekowała się młoda dziewczyna zza granicy. Czy było to uprowadzenie dla okupu?
Wszystko na to wygląda, jednak po telefonie z żądaniem ogromnej kwoty,
porywacze nigdy nie odzywają się ponownie.
Po dziesięciu latach od tragicznego zdarzenia, detektyw Lockwood wpada na trop
jednego z nich. Zmuszany do prostytucji, nastoletni już Patrick jest wrakiem
człowieka. Opowieść wiedzie przez ciemne, mroczne zakamarki najobrzydliwszych
ulic Londynu, porywając ze sobą czytelnika w świat niesamowitego talentu i lekkości
pióra Harlana Cobena. Czy doprowadzi go do rozwiązania?
Krótkie opisy, ciągle rozwijająca się akcja i brak nudy, zdecydowanie zachęcają do
sięgnięcia po ten dreszczowiec. Według mnie jest to pozycja zdecydowanie warta
przeczytania, zwłaszcza kiedy wszyscy siedzimy ,,W domu”.


"Stary człowiek i morze" Ernesta Hemingwaya

Autor Mateusz Kowalczyk II wz.

Stary człowiek i morze jest to książka amerykańskiego pisarza Ernesta Hemingwaya,

która została wydana w 1952 roku w Stanach Zjednoczonych.

Cała akcja odbywa się w połowie XX w. na Kubie w małej miejscowości Hawanie.
Głównym bohaterem książki był starczy człowiek Santiago, który miał kilkunastoletniego
przyjaciela o imieniu Manolin. Santiago od zawsze był rybakiem i też z tego się
utrzymywał. Niestety w ostatnich dniach główny bohater nie miał za dużego szczęście, i
postanowił wypłynąć na głębsze wody w poszukiwaniu ryb. To opowiadanie uczy o
zawziętości, aby się nigdy nie poddawać tylko ciągle ciągnąć do celu, uwierzyć w siebie.
Od początku mówiono mi że ta książka jest strasznie nudna, ale to była jedna z
nielicznych książek, którą przeczytałem i mi się spodobała. Książka nie jest długa ale

może nauczyć aby się nie poddawać, aby wierzyć w siebie .

"Kaamienie na szaniec"

Łukasz Płonka Ief

Kamienie na szaniec

"Kamienie na szaniec" to książka ale też lektura
autorstwa Aleksandra Kamińskiego. Jest to książka
opisująca historie okupacji Niemiec ziem polskich.
Lektura opowiada o trójce harcerzach, lecz też przyjaciół
mieszkającyh w Warszawie: Alku (Maciej Aleksy
Dawidowski), Zośce (Tadeusz Zawadzki) i Rudym (Jan
Brytan). Książka opisuje faktyczne wydarzenia zmagań
młodych ludzi należących do Szarych Szeregów i walki z
okupantem ziem polskich.
Bohaterowie książki wstąpili do pierw do harcerzy, a
później do Armii Krajowej. odwaga i determinacja w
walce z wrogiem nie zna granic, miłość dla Ojczyzny
sprawia, że są w stanie wszystko zrobić aby była wolna
od okupacji niemieckiej. Wszyscy wspierają się
nawzajem. Powinniśmy naśladować bohaterów może i
żyjemy w wolnym i demokratycznym kraju, lecz dzięki
właśnie tych bohaterów jest wolny i powinniśmy o nich
pamiętać.
Uważam, że warto przeczytać tę książkę, ponieważ
dzięki niej możemy nauczyć się, jak być prawdziwym
patriotą i jakiej ofiary czasami to wymaga. Warto
wiedzieć, ,, jak pięknie żyć i jak pięknie umierać...”.

"Ślepowidzenie"

Łukasz Glanc
Kl.1 eF

Recenzja powieści autorstwa Petera Wattsa „ Ślepowidzenie”

Do przeczytania tej książki namówił mnie mój tata, który jest fanem tematyki science fiction.
Zawsze razem oglądamy filmy z tego gatunku, jednak chciałem na własnej skórze przekonać się czy
przeczytanie takiej książki będzie równie fajne jak oglądanie filmu.

Autor
Peter Watt sur. 25 stycznia 1958 roku w Calgary.
Z wykształcenia jest biologiem, który zajmował się ssakami. Jego felietony publikowane są w polskim
miesięczniku „ Nowa Fantastyka”
Nagrody jakie zdobył:
Hugo za najlepszą nowelę dla opowiadania Wyspa w roku 2010
Nagroda Sfinks w kategorii Zagraniczna powieść roku 2008
Nominacja dla nagrody Hugo w kategorii powieść dla powieści Ślepowidzenie w roku 2007

Narratorem i głównym bohaterem jest człowiek, któremu w dzieciństwie wycięto połowę mózgu,
Operacja ta była związana z padaczką w książce jako Synetyk Sirim Keeton
Bierze on udział w wyprawie kosmicznej, której celem jest rozpoznanie i nawiązanie kontaktu z obca
cywilizacją. Wyprawa ta jest następstwem sytuacji gdzie ziemia została otoczona jakby siatką
świetlików. Można sobie wyobrazić to tak jakby ziemia została otoczona milionami aparatów
fotograficznych, które w jednym czasie zrobiły zdjęcie naszej planecie a następnie odleciały w
kosmos.
Ludzkość chciała poznać przyczynę no i nawiązać kontakt z obcą cywilizacją, która do nas na chwilę
zawitała. W tamtym czasie poziom technologiczny stał już na bardzo wysokim poziomie i można było
wykonywać długie loty kosmiczne.
W wyprawie udział biorą:
Lingwistka, biolog, doświadczony żołnierz oraz synetyk (nasz bohater)
Dowódcą statku jest wampir, który kiedyś został zrekonstruowany przez ludzi. Jego możliwości i
inteligencja mają zapewnić sukces całej misji.
W obłoku Orta załoga spotyka dziwny obiekt. Próba kontaktu nie daje żadnych rezultatów.Na statku dochodzi jednak do przełomu ponieważ w pewnym momencie załoga dysponował już
dwoma obcymi obiektami, które zostały pozostawione w celu obserwacji jak będą komunikowały się
miedzy sobą.
Nie chciałbym zdradzać całej fabuły więc nie opisze do końca tego procesu, ale chciałbym zaznaczyć,
że w tej powieści autor chciał pokazać inny sposób wyobrażenia sobie kontaktu z obcymi.
Bo tak naprawdę ludzkość szuka w obcych odbicia lustrzanego, co w tym przypadku na początku
przynosiło zgubne efekty komunikacji.
Całość dopełnia jeszcze sytuacja emocjonalna na statku między załoga a dowódcą, co również jest
ciekawym wątkiem.
Moim zdaniem powieść jest bardzo trudna w samym czytaniu, ponieważ aby zrozumieć niektóre
treści należy poczytać przypisy i je sobie rozpoznać w internecie.
Auto poświęcił wiele godzin na konsultację w dziecinie medycyny, astrofizyki i lotów kosmicznych tak,
żeby jak najbardziej realnie opisać procesy zachodzące w lotach kosmicznych.
Obcych nie należy postrzegać jak dobrych wujków.
Mogą to być istoty o konstrukcjach, których człowiek nigdy nie zrozumie i może nawet nie wiedzieć,
że obcy z nami się już komunikują, tylko, że my mamy zamknięte oczy bo musimy mrugnąć.

Polecam lekturę dla bardzo wytrwałych.

"Księżyc w nowiu"

Pragnąca zachować anonimowość uczennica prezentuje opowieść o wampirach.

Recenzja - " Księżyc w nowiu"
Książka Stephenie Meyer "Księżyc w nowiu" jest to druga część kultowych Bestsellerów z serii "Saga Zmierch". Książka dalej łączy w sobie cechy romansu, powieści oraz horroru. Bestseller opowiada o dalszych losach głównych bohaterów na których czekają nowe wyzwania. Edward i Bella bardzo się kochają i są ze sobą szczęśliwi lecz, przez to że chłopak jest wampirem wszystko się komplikuję naraża on dziewczynę na niebezpieczeństwo przez co musi zniknąć z jej życia. Bella nie radzi sobie z odejściem ukoachanego, dla tego próuję różnych rzeczy które pozwalają słyszeć Edwarda, ale wszystko zmienia się dzięki jej przyjacielowi z dzieciństwa. Kiedy dziewczyna w końcu odzyskała chęć do życia okazuję się że jej przyjaciel Jacob również ma morczny sekret przez który ich przyjaźń może się skońyć. Beli jadnak to do niego nie zraża i dalej się przyjaźnią, ale ich znajomość wystawiona jest kolejny raz na próbę z powodu byłego chłopaka Belli. Dziewczyna próbuje ratować Edwarda dla tego narażona jest na jeszcze większe niebezpieczeństwo. Po mimo tych wszystkich zdażeń, czy Bella może zakochać się w swoim najlepszym przyjacielu? Czy po tym wszystkim będzie mogła żyć ''normalnie'' ?
Język którym posłużyła się autorka jest zrozumiały i trafia do czytającego. Historia jest napisana w pierwszej osobie, pomimo że książka może zrazić niektórych ilością stron, to okazała się ciekawa i bardzo dobrze się ją czyta.
Całokształ utworu oceniam bardzo pozytywnie. W książce jest logiczny podział zdarzeń. Polecam tę książkę wszystkim fanom "Sagi Zmierch" jak również fanom romansu i hororu.
Myślę że każdy czytelnik musi sam dokonać oceny.
Każdy fan tej serii musi przekoniać się jakie rzeczy czekają głównych bohaterów.

Podpis: L


Wiktoria Matusik z Ief przedstawia swoje refleksje po lekturze "Romeo i Julii" Szekspira

Chciałabym zrecenzować najsłynniejszy dramat angielskiego poety Williama
Szekspira pt. „ Romeo i Julia ‘’, który został wydany w 1597 r. w Anglii. Książka
jest pisana z podziałem na rolę, co sprawia, że nie mamy problemu z
zdefiniowanym odpowiedziach scen. Dzieło opowiada o dwóch skłóconych ze
sobą rodach w których młodych ludzi połączyła niezwykłe uczucie, mające
tragiczny koniec. Miłość Romea i Julii jest pełna burzliwych wydarzeń i zwrotów
akcji. Romeo i Julia pokonują różne przeciwieństwa losu, które stawiają im na
drodze. Kochankowie podejmują różne dorosłe decyzje, które są ciężkie.
Romeo i Julia z nastolatków przemieniają się w dorosłych ludzi, a co za tym
idzie staja się odpowiedzialni za swoje decyzje i działania, które mają wpływ na
nich dalsze losy. W całym utworze jest utrzymywany jeden główny wątek
miłosny, a akcja jest żywa, ciągle się coś dzieje, co sprawia, że książka nie jest
nudna. Opisałam książkę, która moim zdaniem wywiera wrażenie, jest
oryginalna i warta zapamiętania. Jest ona przeznaczona dla osób lubiących
tragiczne zakończenia. Bohaterowie książki przypadł mi do gustu, ponieważ
przez swoją upartość zdobywali swój cel i byli razem aż do śmierci, która potem
połączyła ich rodziny. Największe wrażenie wywarła na mnie właśnie scena
śmierci zakochanych, gdzie Romeo zabija się, nie wiedząc o tajemniczym planie
ojca Laurentego. Utwór był wystawiony w wielu teatrach i do dzisiaj cieszy się
wielkim zainteresowaniem i uznaniem widzów. Sztuka wywiera emocje i
zachwyca nawet najbardziej wymagających.
Myślę, że książka Warta jest przeczytania i jestem pewna, że poruszy nawet
najtwardsze serca. Pisarz pisząc historię miłosną wykazał się swoimi
umiejętnościami, ponadto książka jest ponadczasowa i adekwatna do sytuacji
nawet w tych czasach.

wtorek, 18 lutego 2020

Nasze recenzje, odcinek 10 - "Inna" Max Czornyj

Książka Max Czornyj ,,Inna'' - prezentuje Julia Witek
 
,,Główny bohater powieści „Inna” Mikołaj Popławski budzi się w domu, którego nie pamięta. Co więcej, nie pamięta samego siebie, swojej rodziny, znajomych, pracy, pasji, czyli wszystkiego, co decyduje o jego tożsamości. A kiedy myśli, że gorzej już być nie może, w piwnicy znajduje nagą kobietę związaną i zakneblowaną''. Dziś nazwiska Czornyj nie trzeba już przedstawiać w kręgu sympatyków kryminału. Autor dał się poznać zarówno serią z Erykiem Deryłą, jak i samodzielnymi, odrębnymi opowieściami. Moją uwagę przyciągnęła książka „Najszczęśliwsza” – książką serwującą wiele twistów fabularnych. „Inna” utrzymana jest w podobnym stylu, właściwie dopiero kilka ostatnich stron wyjaśnia całą, dość zagmatwaną historię. Ta książka jest faktycznie inna. I choć pewne fabularne elementy nie do końca mnie przekonały – chociażby dłużące się opisy wędrówek Popławskiego po domu, czy też pewna nieścisłość, którą wynotowałam, a której nie sprecyzuję, żeby nie „spojlerować” – to jednak zaliczam lekturę do udanych. Autor, który opowiadanymi historiami nie tylko zapewnia dobrą rozrywkę miłośnikom kryminału, lecz także zabiera głos w różnego typu ważnych sprawach. O tym, co frapowało go tym razem, tradycyjnie napisał w posłowiu. Nie zdradzając zbyt wiele, wspomnę tylko, że po przeczytaniu „Innej” w naszych głowach z pewnością pojawią się pytania o predyspozycje człowieka do popełnienia zbrodni, o to czy istnieje gen mordercy, czy może okrucieństwo wyzwala w nas dopiero dramatyczna sytuacja, a także kim jesteśmy bez naszej pamięci. Tracąc wspomnienia, tracimy po części naszą tożsamość, jesteśmy jak dzieci we mgle. Sympatycy Maxa Czornyja z pewnością odnajdą się w znanym już sobie stylu i pokrętnie skonstruowanej fabule. Bardzo zachęcam do przeczytania tej książki a także innych jego dzieł.
,,Główny bohater powieści „Inna” Mikołaj Popławski budzi się w domu, którego nie pamięta. Co więcej, nie pamięta samego siebie, swojej rodziny, znajomych, pracy, pasji, czyli wszystkiego, co decyduje o jego tożsamości. A kiedy myśli, że gorzej już być nie może, w piwnicy znajduje nagą kobietę związaną i zakneblowaną''. Dziś nazwiska Czornyj nie trzeba już przedstawiać w kręgu sympatyków kryminału. Autor dał się poznać zarówno serią z Erykiem Deryłą, jak i samodzielnymi, odrębnymi opowieściami. Moją uwagę przyciągnęła książka „Najszczęśliwsza” – książką serwującą wiele twistów fabularnych. „Inna” utrzymana jest w podobnym stylu, właściwie dopiero kilka ostatnich stron wyjaśnia całą, dość zagmatwaną historię. Ta książka jest faktycznie inna. I choć pewne fabularne elementy nie do końca mnie przekonały – chociażby dłużące się opisy wędrówek Popławskiego po domu, czy też pewna nieścisłość, którą wynotowałam, a której nie sprecyzuję, żeby nie „spojlerować” – to jednak zaliczam lekturę do udanych. Autor, który opowiadanymi historiami nie tylko zapewnia dobrą rozrywkę miłośnikom kryminału, lecz także zabiera głos w różnego typu ważnych sprawach. O tym, co frapowało go tym razem, tradycyjnie napisał w posłowiu. Nie zdradzając zbyt wiele, wspomnę tylko, że po przeczytaniu „Innej” w naszych głowach z pewnością pojawią się pytania o predyspozycje człowieka do popełnienia zbrodni, o to czy istnieje gen mordercy, czy może okrucieństwo wyzwala w nas dopiero dramatyczna sytuacja, a także kim jesteśmy bez naszej pamięci. Tracąc wspomnienia, tracimy po części naszą tożsamość, jesteśmy jak dzieci we mgle. Sympatycy Maxa Czornyja z pewnością odnajdą się w znanym już sobie stylu i pokrętnie skonstruowanej fabule. Bardzo zachęcam do przeczytania tej książki a także innych jego dzieł.

Nasze recenzje, odcinek 9 - "Ślepiec" Max Czornyj

Książka Max Czornyj ,,Ślepiec'' - prezentuje Julia Witek z klasy I c
 
 
Każdy z nas potrafi wymienić co najmniej kilka tradycyjnych powiedzeń czy przysłów, w których główną rolę odgrywają oczy. W końcu mówi się, że ,,prawda w oczy kole, co z oczu, to z serca, strach ma wielkie oczy czy biednemu zawsze wiatr w oczy''. Być może niejednokrotnie mogliśmy się przekonać, że czego oczy nie widzą tego sercu nie żal, a w emocjach na pewno nieraz chcieliśmy wydłubać komuś oczy. Motyw tego jakże ważnego ludzkiego narządu, w nieco nietypowym ujęciu, zaprezentował Max Czornyj w swojej książce „Ślepiec”.
Autor książki zadebiutował w 2017 roku kryminałem „Grzech”. Od tego czasu udało mu się na dobre zadomowić na rodzimym rynku wydawniczym, a jego nazwisko odmieniane jest przez wszystkie przypadki. To kolejny polski prawnik, który idealnie sprawdza się w roli pisarza. Nie dziwi więc fakt, że wielbiciele jego twórczości regularnie mają możliwość zapoznawania się z nowymi pozycjami wychodzącymi spod jego pióra. Jakiś czas temu przyciągnęła mnie właśnie książka „Ślepiec”.

„Ślepiec” stanowi swego rodzaju nowe otwarcie. Jego akcja toczy się w Gdańsku. Główni bohaterowie to Liza Langer i Orest Rembert. Komisarz i profiler, których zawodowe drogi skrzyżowały się w momencie rozpoczęcia współpracy przy przeprowadzeniu śledztwa związanego z wyjątkowo okrutnym morderstwem. Ich zadaniem jest odszukanie psychopatycznej jednostki, która upodobała sobie ludzkie oczy, kolekcjonuje je i to właśnie z nimi wiąże swoje brutalne zbrodnie. Wszystko wskazuje na to, że owa zaskakująca obsesja przyjmuje w tym przypadku skrajną postać, którą określić można mianem okulofilii. Działania mordercy powodują gęsią skórkę, ale w moim przekonaniu ich opisy pozbawione są nadmiernej drastyczności i przemocy. Bez problemu można jednak wyczuć indywidualny, charakterystyczny dla Czornyja styl, którym potrafi oczarować czytelnika i podziałać na jego wyobraźnię.
,,Co symbolizuje deszczowy pies towarzyszący Lizie? Czy bohaterom uda się odkryć, kto jest tytułowym Ślepcem''? Sięgnijcie po tę książkę i przekonajcie się sami. Dla fanów historii trzymających w ciągłym napięciu, jak również czytelników spragnionych sporej dawki kryminalnej rozrywki, może to być wymarzona wakacyjna lektura. Po zapoznaniu się z nią wielbiciele Czornyja jedynie umocnią sympatię, którą go darzą. A jeśli „Ślepiec” będzie dla kogoś pierwszym spotkaniem z tym autorem, zapewne okaże się początkiem wyjątkowej czytelniczej przygody.

Nasze recenzje, odcinek 8 - "Jurassic World Upadłe Królestwo"

Recenzja książki "Jurassic World Upadłe Królestwo"


Książka "Jurassic World. Upadłe Królestwo" ( Opowieść Filmowa)
jest to piąta część z serio o Parku Jurajskim, jest to również kontynuacja
"Jurassic World". Książka moim zdaniem jest bardzo ciekawa ponieważ
dowiadujemy się o dalszych losoch bohaterów z poprzedniej częśći,jest w niej
wszystko dokładnie opisane oraz jest w niej nieoczekiwany zwrot akcji. Książka
jest wciągająca po zakupieniu jej zabrałam się zaraz za jej czytanie. Orginalny
Tytuł książki to "Jurassic World Fallen Kingdom".Co jest najważniejsze książka
została insprowana filmem "Jurassic World Fallen Kingdom", reżyserem filmu jest
Juan Antonio Bayona. Autorem książki "Jurassic World Fallen Kingdom" jest:
Daivd Lewman, tłumaczeniem na język Polski odpowiedzialna jest Adrianna
Zabrzewska.
David Lewman:urodził się 13 sierpnia 1957r, ma teraz 62 lata mieszka w Stanch
Zjednoczonych. Jest autorem trzech innych książek takich jak: Seria książek o
SpongeBog Squarepants, CSI-(The Case of the...),(DreamWorks Trolls). "Jurassic
World Upadłe Królestwo" jest to książka dla dzieci od 7-13 lat ( pomimo że jest to
książka dla dzieci kupiłam ją ponieważ bardzo lubię serie o Parku Jurajskim).
Książka ( w wersji Polskiej) została wydana przez wydawnictwo:
Egmont Polska w 2018 roku. Książka ma 190 stron, więc jej
czytanie nie zajmuje długo.
Książka rozpoczyna się od akcji zdobycia kości indominus rex, spod wody, którą wydobywa specjalna łódź podwodna. Kiedy kapitan łodzi zdobył już
próbkę kości wysłał ją na powierzchnię, z helikoptera zauważyła ją reszta załogi.
Pilot podleciał po próbkę kości i dał sygnał technikowi żeby ten poinformował
kapitana że może już wypływać z Parku. Po mimo trudności opuszczenia wyspy
udało się to pilotowi, zadowoleni z tego że udało zdobyć im się po to po co tu
przylecieli, odlecieli do z wyspy do swojego pracodawcy. Głowna bohaterka ( tej i
poprzedniej części " Jurassic World") Claire Dearing i jej zespół działał na rzecz
akcji ratującej dinozaury z wyspy ( ponieważ na wyspie Isla Nublar obudził się
wulkan), dostała telefon z wiadomością od Lockwooda z której dowiedziała się że
on też chce uratować dinozaury. Więc jak najszybciej pojechała do jego
posiadłości, wtajemniczył ją Eli Millis który opowiedział jej o całym planie
ratunkowym oraz poprosił ją o to żeby porozmawiała z jedyną osobą która umie
zbliżyć się do raptora o imieniu Blue (która jako jedyna z czterech przeżyła starcie
z indominus rex), żeby ją złapać i uratować z wyspy. Claire już wiedziała o kogo
chodzi. Chwilę później pojechała do drugiego głównego bohatera - Owena
Gred'iego. Owen zajmował się Blue (Raptorką) od małego i przez to łączy ich
wyjątkowa więź, Owen przemyślał propozycję Clarie i się zgodził. Lecz gdy
polecieli na wyspę wszystko przybrało nie oczekiwany zwrot akcji. Poznają na
wyspie postać która wydaje się być dobra lecz pozory mylą o czym przekonują się
nasi bohaterowie.
Język którym posłużył się autor jest zrozumiały i trafia do czytającego.
Kiedy zobaczyłam książkę zaraz zabrałam się za jej czytanie pomimo że książka
wygląda jakby była "gruba" ale okazała się bardzo ciekawa i wciągająca, szczególnie dla tych osób które oglądały poprzednie części Jurassic Park i Jurassic World.
Całokształt utworu oceniam bardzo pozytywnie. W książce jest logiczny podział
zdarzeń, przedstawia nieoczekiwany zwrot akcji.Polecam bardzo tą książkę nie tylko dzieciom ale także młodzieży i miłośnikom
dinozaurów.
Myślę że każdy czytelnik musi sam dokonać oceny.
Każdy fan tej serii musi przekoniać się co stanie się z bohaterami tej serii.

Nasze recenzje, odcinek 7 - "Księżyc w nowiu"

Wioletta Jerominek IC poleca kontynuację powieści "Zmierzch"

Mam dla was recenzje książki pt. ,,Księżyc w nowiu" Stephenie Meyer. Druga część popularnej sagi Zmierzch. ,,Księżyc w nowiu" podobnie jak poprzedzająca go historia to połączenie romansu z horrorem, w którym są historie mrożące krew w żyłach. Edward jest wciąż najważniejszą osobą dla Belli. Są parą i jest im razem wspaniale. Gdyby Edward tylko nie był wampirem! To wszystko komplikuje zwłaszcza przyjaźń Belli z przyjacielem z dzieciństwa Jacobem. Czy Jacob zastąpi Belli ukochanego? Historia jest napisana w pierwszej osobie. książka jest doskonała. Spodoba się wszystkim którzy lubią romanse i horrory. Polecam zacząć od pierwszej części żeby wszytko zrozumieć.

Nasze recenzje - odcinek 6 "Oskar i Pani Róża"

 Julia Witek zachęca do przeczytania książki "Oskar i Pani Róża"
 
 Książka pod tytułem ,,Oskar i Pani Róża'' autorstwa Erica-Emmanuela Schmitta. Lektura ta została po raz pierwszy wydana w 2004 roku.
Książka ta opowiada o ostatnich dniach życia dziesięcioletniego chłopca chorego na raka. W tym czasie Oskar przeżywa 130 lat i odkrywa po kolei wszystkie etapy życia. Najpierw rodzi się potem stopniowo dojrzewa, aby w końcu stać się dorosły i zestarzeć się. Towarzyszy mu starsza wolontariuszka, którą nazywa Ciocią Różą. Ona pomaga mu uwierzyć w Boga, zrozumieć świat i dorosłych. Tytułowi bohaterowie przywołują na myśl ,,Małego Księcia''. Śmiertelnie chory Oskar, jak mały Książę zadaje trudne pytania na temat dorosłych, bo nie potrafi zrozumieć ich myślenia. Dla Oskara świat jest jeszcze pełen tajemnic i czeka aż go odkryje.
Myślę, iż ta książka świetnie pokazuje nam świat dorosłych z perspektywy czasem wyśmiewającego ich Oskara. Chłopiec wytyka swoim rodzicom ich niezrozumiałe zachowania i fobie. Sądzę, że ta książka pokazuje nam to, że dzieci czasem lepiej rozumieją świat. Oskar poznając świat nie kieruje się żadnymi uprzedzeniami, co pomaga mu docenić każdą chwilę. Chłopiec poznaje też Boga jako dobrego przyjaciela albo kumpla, któremu można zaufać co, według mnie, pomogło mu w zaakceptowaniu swojego cierpienia i w przygotowaniu się na śmierć.
Uważam iż tą książkę można polecić wszystkim zarówno młodzieży jak i dorosłym, ponieważ każdy może w niej znaleźć jakąś prawdę o sobie i dla siebie.